Charging Should Not Diminish MACC Probe

A Kadir Jasin

(If you are commenting “anonymously”, please state your name/pseudonym at the beginning and end of your comment. Thank you.)

THE ONLINE media reported today that a businessman, Shamsubahrin Ismail, had been charged in the Kuala Lumpur Sessions Court with two counts of cheating the National Feedlot Corporation (NFC) Chairman, Dr Mohamad salleh Ismail.

The accused is the CEO of Shamsubahrin Ismail Resources Sdn Bhd. He pleaded not guilty. He is charged with inducing Dr Mohamad Salleh to pay him for his services and then duping the latter. The offence was alleged to have taken place at a restaurant in Bukit Tunku at 6pm last Nov 20.

Shamsubahrin was detained on Dec 21, allegedly trying to bribe several commercial crimes investigations department (CCID) officers probing the NFC business conduct with about RM1.7mil to avoid arrest. The reports did not state what had happened to his alleged attempt to bribe the policemen. Maybe that will come later.

His charging, however, should not diminish the importance and the urgency of the ongoing investigations by the Malaysian Anti-Corruption Commission against the NFC for alleged misused of government funds.

The NFC became a controversy when the Auditor General, in his latest annual report, said the company had failed to meet its cattle production target and, it was later revealed, that it had made substantial investments in unrelated activities, including real estate.

It had since become the fodder for the Oppositions, partly because, Dr Mohamad Salleh is the husband of the Woman, Family and Community Development Minister, Shahrizat Abdul Jalil.

NFC had been given a RM250-million loan by the Government to turn the local cattle industry into a large-scale business and make Malaysia self sufficient in beef.

Dilema Pengundi Melayu Dalam PRU

A Kadir Jasin

[Kalau guna “anonymous” tolong beri nama sebenar atau nama samaran di awal dan akhir ulasan. Komen “anonymous” tidak akan disiarkan.]

MUTAKHIR, 24 Dis — (Malaysian Insider) Bekas Pesuruhjaya PAS Selangor Datuk Dr Hasan Ali berkata beliau bersedia bertemu dengan kepimpinan tertinggi parti itu pada bila-bila masa untuk memberikan penjelasan berhubung polemik yang berlaku sejak dua minggu lalu

Bercakap pada sidang media di kediaman rasminya di Pinggiran Taman Tun Dr Ismail, Hasan juga menjelaskan sehingga kini belum menerima sebarang surat rasmi daripada parti.

“Saya belum menerima surat lagi tapi apa pun untuk mencari kedamaian, demi mengelakkan polemik dan demi mengelakkan kegusaran di kepala dan hati saya bersedia (bertemu) pada bila-bila masa.

POSTING ASAL

BAGI Pas, kemungkinan hidup tanpa Nasharudin Mat Isa mungkin tidak terlalu seksa dan tentulah tidak akan sunyi tanpa Dr Hassan Ali.

Ini bukan kali pertama Pas meminggirkan pemimpin yang lantang atau yang tidak sealiran dengan pendirian semasa parti. Lagipun, belum tentu Nasharudin atau Dr Hassan akan meninggalkan parti, apatah lagi menyertai Umno.

Akan tetapi, tanpa mereka meninggalkan parti pun, keretakan dalam kepemimpinan dan ideologi Pas sudah cukup untuk mengganggu gugat prospek parti itu dalam pilihan raya umum akan datang.

Hal ini sudah pun disedari oleh kepemimpinan parti itu apabila ia mula menjelaskan kepada ahli pendiriannya mengenai dua pemuka parti itu.

Yang akan menjadi masalah kepada Pas bukanlah pemberontakan oleh dua tokoh itu atau sokongan mereka kepada isu perpaduan Melayu yang dikatakan melibatkan Umno.

Yang menjadi masalah kepada Pas ialah tanggapan yang ia tidak lagi komited kepada perjuangan asalnya yang bermatlamatkan Dar-al-Islam dan Hukum Hudud. Tanpa idealisme Negara Islam dan Hukum Hudud, Pas bukanlah Pas lagi.

Teringat saya kepada kempen Pas di Kedah dalam Pilihan Raya Umum 1969. Ia mencurigai keislaman penyokong Umno kerana bekerjasama dengan ‘orang kafir” melalui Perikatan, dan hendak “hambat orang Cina dan India ke dalam laut” kalau menang.

Pas menunaikan janji mengenai agenda Islamnya dengan mengartikulasikan idealisme Dar-al-Islam dan meluluskan rang undang-undang Hukum Hudud dalam Dewan Undangan Negeri Kelantan.

Tetapi, selepas kemenangan besar melalui pakatan pilihan raya dengan DAP dan PKR dalam Pilihan Raya Umum 2008 dan pembentukan Pakatan Rakyat selepas itu, idealisme Islam Pas menjadi semakin kabur. Dar-al-Islam digantikan dengan “Negera Berkebajikan” dan Hudud “dikaveatkan” atas alasan bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan.

Soalnya, adakah Perlembagaan Malaysia boleh diubah menjadi mesra Hukum Hudud kalau Pakatan Rakyat menang PRU akan datang?

Dr Hassan adalah mangsa perubahan dasar Pas terhadap idealisme Islam. Dosa beliau ialah cuba memperjuangkan Islam di Selangor, negeri yang dipimpin oleh PKR di mana pengaruh DAP cukup berpengaruh.

Sejak isu penjualan arak di kedai-kedai runcit di kawasan majoriti Melayu di Selangor, yang melagakan Dr Hassan dengan Ronnie Liu (DAP), Dr Hassan sudah menjadi duri dalam daging kepada Pas dan Pakatan Rakyat.

Inilah dilema politik Melayu/Islam. Kepemimpinan Umno bermati-matian mengambil hati bukan Melayu sehingga ramai ahli Umno sendiri berasa amat terkilan.

Kini, hasil pembabitannya dengan DAP dan PKR dalam Pakatan Rakyat, Pas pula menghadapi dilema, iaitu sama ada terus memperjuangkan idealisme Islam atau mengambil hati orang bukan Melayu/bukan Islam.

Bagi orang Melayu yang peduli, dilema mereka adalah - yang mana hendak disokong demi menjamin kelangsungan (survival) masa depan mereka – Umno yang kemaruk undi bukan Melayu atau Pas yang kebulur undi bukan Islam?

Situasi yang ideal bagi orang Melayu, kalau mereka peduli atau mereka sedar betapa rapuhnya kedudukan mereka di bumi Malaysia ini, ialah melalui perpaduan bangsa dan agama. Malangnya bagi orang Melayu, politik bererti perpecahan.

Wallahualam.

Ke Mana Hala Tuju Bahasa Kebangsaan?

A Kadir Jasin

[KALAU mengulas menggunakan pengenalan “anonymous”, tolong tuliskan nama Saudara/Saudari pada permulaan dan penghujung komen. Kalau boleh minta ringkas. Terima kasih.]

MUTAKHIR: (16 Disember) - Kerajaan Barisan Nasional pada sidang Kabinet minggu lalu mengambil keputusan menarik balik penggunaan novel Interlok karya Sasterawan Negara, Abdullah Hussain, kerana dimarahi orang yang dalam amalan agama dan budayanya berkasta.

Satu lagi tamparan kepada bahasa dan kesusteraan Melayu, penolakan fakta sejarah dan sekatan kepada kebebasan berkarya.

Pengumuman itu dibuat oleh Menteri di Jabatan Perdana Menteri yang terbaru merangkap ketua MIC, Senator G. Palanivel.

POSTING ASAL

DI NEGARA kita, kalau kita tahu sedikit sebanyak mengenai bahasa, kita boleh tahu daripada aliran pendidikan mana seseorang itu melalui pertuturannya.

Baru-baru ini, saya ditemu ramah melalui telefon oleh seorang wartawan Cina mengenai apa yang patut Senator Shahrizat Abdul Jalil lakukan. Dia merujuk kepada saya sebagai “kamu”,

Jelaslah daripada loghat, tata bahasa dan nada percakapannya dia belajar di sekolah Cina dan pergaulan antara kaumnya sangat terhad. Jadi bahasa Melayunya adalah bahasa Melayu sekolah Cina yang digunakan hanya ketika belajar mata pelajaran bahasa Melayu. Dan dia pun bekerja untuk sebuah institusi yang dikawal oleh orang Cina.

Di pihak yang lain, saya ada seorang “murid” Cina yang lulus ijazah dari Universiti Tunku Abdul Rahman dan belajar di Sekolah Kebangsaan di Petaling Jaya. Dia tidak boleh berbahasa Cina.

Dalam bahasa harian masyarakat Cina, orang seperti beliau dipanggil “banana Chinese” atau Cina Pisang iaitu Cina pada warna kulit saja. Bahasa utama Cina Pisang adalah Inggeris, walaupun ramai daripada mereka yang fasih bahasa Kebangsaan.

Melayu pun macam itu juga. Ada Melayu sekolah Kebangsaan yang hanya boleh cakap Melayu yang tebal dengan loghat tempatan. Bahasa Inggeris sekadar lulus peperiksaan sahaja, itu pun tidak ramai. Malangnya, bahasa Melayu mereka juga tidaklah hebat mana.

Kemudian kita ada sekumpulan orang Melayu yang tidak fasih berbahasa Melayu sama ada kerana di rumah tidak bercakap Melayu atau kerana dihantar ke sekolah antarabangsa atau sekolah persendirian yang tidak menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar. Antara mereka termasuklah anak Menteri dan orang kaya Melayu.

Saya hantar semua anak-anak saya ke sekolah aliran kebangsaan. Oleh sebab sekolah mereka dalam bandar dan di kawasan campuran, maka mereka berkawan dengan semua kaum dan fasih sekurang-kurang dua bahasa iaitu Melayu dan Inggeris.

Ini membawa saya kepada laporan Malaysiakini mengenai Ahli Dewan Rakyat DAP Bakri, Muar, Er Teck Hwa, yang tidak fasih bahasa Kebangsaan.

Portal berita itu melaporkan adalah sangat mencabar menjadi Ahli Parlimen apabila seseorang itu tidak fasih bahasa Malaysia.

Dalam laporan itu, Er mengaku yang dia terpaksa berusaha keras kerana tidak fasih bahasa Kebangsaan kerana belajar di sekolah aliran Cina.

Anehnya, menurut laporan Malaysiakini, Er mengaku yang dia kerap mendapat bantuan bagi menyatakan hujah-hujahnya daripada Ahli Parlimen Barisan Nasional seperti veteran Mohamad Aziz dari Sri Gading, Halimah Mohd Sadique (Tenggara) dan Noraini Ahmad (Parit Sulong).

Secara peribadi, sebagai produk Bulan Bahasa Kebangsaan (1965 dan 1966) dan pengguna tetap bahasa Melayu dan Inggeris, saya sudah lama hilang keyakinan kepada kemampuan bahasa Melayu menjadi bahasa sejagat di Malaysia.

Kegagalan melaksanakan Sistem Pendidikan Kebangsaan adalah punca kelemahan penguasaan dan penggunaan bahasa Melayu serta semakin teruknya polarisasi kaum di negara kita sekarang.

Bukti mutakhir kegagalan ini adalah kempen Bulan Bahasa Kebangsaan yang terpaksa diadakan setiap tahun selepas lebih 50 tahun kita merdeka. Adalah tidak keterlaluan kalau saya kata yang kita bukan saja gagal menghapuskan polarisasi kaum yang ditinggalkan oleh dasar pecah dan perintah penjajah, malah memburukkannya lagi.

Wallahualam, apa akan jadi dengan bahasa Melayu dan perpaduan kaum sukar hendak dibayangkan. Apa yang jelas adalah polarisasi ini telah merebak ke dalam bidang ekonomi dan pemikiran politik.

Semua Parti Akan Janjikan Calon "Winnable"

A Kadir Jasin

[KALAU mengulas menggunakan pengenalan “anonymous”, tolong tuliskan nama Saudara/Saudari pada permulaan dan penghujung komen. Kalau boleh minta ringkas. Terima kasih.]

KALAU ada benda yang kita di Malaysia tidak pernah kekurangan, malah berlebihan, adalah kepandaian mencipta slogan dan label.

Yang terbaru adalah “winnable”. Ia merujuk kepada label yang Umno/Barisan Nasional berikan kepada ciri calon untuk pilihan raya umum akan datang.

Tetapi sama ada pengundi dan orang ramai faham atau tidak dan percaya atau tidak dengan slogan-slogan dan label-label tersebut adalah perkara lain.

Dalam bahasa Inggeris, “winnable” adalah boleh menang. Untuk menjadi calon yang boleh menang, seseorang itu mestilah terlebih dahulu menjadi calon yang boleh memenangi hati pemilih.

Kalau tanya pengundi dan orang ramai siapa calon yang boleh menang itu, mereka tentulah kata calon yang baik, bersih, mesra, berusaha, berkebolehan, ada dasar dan wawasan, dan banyak lagi.

Masalahnya, semua calon akan kata, itulah ciri-ciri yang ada pada mereka. Semua parti pun kata, itulah calon-calon yang mereka kemukakan.

Oleh kerana yang mencetuskan label “winnable candidates” atau calon mampu menang itu Umno/BN, maka perlulah kita rujukkan perbahasan perkara ini khusus kepada Umno dan parti-parti rakannya dalam Barisan Nasional.

Mula-mula mereka kenalah mulakan konsep calon mampu menang ini dengan mewujudkan ruang kepada mereka. Caranya termasuklah:

1. Calon-calon yang kalah dalam PRU lalu janganlah diletakkan semula, apatah lagi kalau mereka bermasalah;

2. Bekas-bekas Menteri yang sekarang menjadi ahli biasa Dewan Rakyat silalah umumkan pengunduran mereka mulai sekarang supaya calon “winnable” boleh dikenal pasti dan ditonjolkan.

(Bekas-bekas Menteri tidak sesuai merendahkan martabat diri mereka dengan menjadi Ahli Parlimen biasa saja. Lagipun mereka tentu tidak boleh laksanakan peranan “check and balance” sebab mereka terbabit dengan dasar-dasar dan rancangan-rancangan Kerajaan masa lampau;

3. Perdana Menteri (yang juga Presiden Umno dan Pengerusi BN) kenalah beritahu Ahli Dewan Rakyat dan Ahli Dewan Undangan Negeri yang tidak menepati slogan 1Malaysia – rakyat didahulukan, pencapaian diutamakan – supaya berundur dan jangan buat kacau. Kalau buat kacau, tunjukkanlah “fail sulit” mereka. Sah ramai sembelit atau cirit-birit;

4. Perdana Menteri kenalah adil bila pergi jalan-jalan. Jangan Brickfields, Petaling Street dan The Curve saja. Tolonglah masuk kampung, jalan-jalan jumpa rakyat jelata yang tak ada akaun facebook atau twitter;

5. Dengar khabar, Perdana Menteri akan siapkan senarai calon “winnable” beliau dalam masa sebulan dua lagi. Eloklah, lagi awal lagi bagus;

6. Tapi kalau nak tahu siapa bakal calon “winnable” jangan tanya Pengerusi Perhubungan Negeri dan Ketua-ketua Bahagian saja. Jumpa dan tanya Ketua-Ketua Cawangan. Suruh mereka bagi tiga atau empat nama. Kalau calon Parlimen dan DUN pilihan mereka diletakkan, mereka mesti kerja kuat dan tidak sabotaj;

7. Boleh bagi duit kepada murid sekolah, keluarga pendapatan rendah dan pegawai kerajaan, tapi apa hal dengan berjuta-juta lagi rakyat jelata yang juga dihimpit inflasi?;

8. Bagi duit akan wujudkan permintaan tambahan. Itu baik kepada ekonomi negara. Tetapi, apabila permintaan bertambah dan bekalan tidak bertambah, harga akan naik. Apa kata kalau kita gunakan duit itu untuk tambah bekalan supaya harga tidak naik?; dan

9. Akhir kalam, tidak kira BN atau Pakatan Rakyat, jagalah baik-baik anak bini, abang adik, kawan taulan, kerbau lembu, kontrak dan projek supaya tidak jadi masalah kepada jentera parti dan tukang-tukang kempen masing-masing. Wallahualam.