Perdana Menteri di PBB: Mesej Beliau Sejagat dan Selari

A Kadir Jasin

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

MUKHADIMAH: Pandangan yang terkandung dalam tulisan ini adalah pandangan peribadi saya. Saya menulis dalam kapasiti saya sebagai seorang blogger. Ia tiada kena mengena dengan apa-apa jawatan yang mungkin saya pegang.

Tun Dr Mahathir berucap buat kali ke-11 di PBB

PERDANA Menteri, Tun Dr Mahathir Mohamad, mengakhiri ucapannya di Persidangan Agung Bangsa-bangsa Bersatu (UNGA) di New York, Amerika Syarikat, semalam dengan menyatakan betapa berat tugas beliau berdiri dan membuat ucapan.

Katanya: “Selepas 15 tahun dan pada usia 93, saya kembali ke pentas ini dengan tugas yang berat untuk memberi suara dan harapan kepada Malaysia baru di persada dunia.

“Rakyat Malaysia berbangga dengan kejayaan demokratik yang mereka capai baru-baru ini dan menaruh harapan yang tinggi bahawa di seluruh dunia akan melihat keamanan, kemajuan dan kemakmuran.”

[Komen "Anonymous” tidak akan disiarkan. Tolong guna nama sebenar atau samaran.]

Saya yakin ramai rakyat Malaysia dan, tidak kurang juga, penduduk dunia teruja dengan ucapan beliau.

(Teks lengkap ucapan beliau boleh dibaca DI SINI). 

Kalau seorang insan berusia 93 tahun dan yang menceburi politik sejak zaman remaja masih boleh mengubah sejarah negaranya serta cergas di pentas dunia, ia tentunya sedikit sebanyak memberi ilham kepada generasi yang lebih muda daripada beliau.

Dr Mahathir menyentuh banyak perkara dalam ucapannya dan sesiapa saja yang mengikuti siri ucapan beliau di Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) akan mendapati bahawa beliau amat teliti dan konsisten dengan isu-isu yang dibangkitkannya.

Saya bernasib baik dapat mengikuti siri ucapan beliau bermula dengan kehadiran pertamanya di UNGA, sebagai Perdana Menteri, pada tahun 1982. Itu jugalah kali pertama saya menjejakkan kaki di bumi Amerika.

Ucapan beliau pada tahun ini membuatkan kami, wartawan Malaysia, terpinga-pinga mendengar hujah beliau mengenai isu-isu yang pada pandangan kami tidak kena mengena dengan Malaysia.

Satu isu yang saya dapati mengejutkan yang beliau bangkitkan pada sesi sulung beliau di PBB itu ialah gesaan agar benua beku Antartika dijadikan warisan sejagat dan bebas daripada eksploitasi oleh mana-mana negara.

Saya bertanya kepada Menteri Luar ketika itu, Almarhum Tun Muhammad Ghazali Shafie, mengapa Perdana Menteri sebuah negara tropika peduli kepada isu benua beku?

Kena Tengking

Seperti biasa, Ghazali atau lebih terkenal dengan jolokan “King Ghaz” tidak akan menjawab sebelum “berkhutbah” memperkecilkan pengetahuan wartawan Malaysia.

Malah beliau pernah menengking saya di hadapan puluhan para pembesar, termasuk Dr Mahathir, di Lapangan Terbang Antarabangsa Subang pada tahun 1981 kerana bertanya soalan kepadanya secara mengejut.

Sekadar nasihat. Wartawan muda hari ini harus berani dan sanggup dimaki hamun jika mereka mahu menjadi wartawan tulen bukan sekadar pencatat dan pelapor. Pernah sekali saya diperintah keluar dari pejabat Permodalan Nasional Berhad (PNB) oleh bekas Pengerusinya, Almarhum Tun Ismail Ali. Masa itu ibu pejabat PNB adalah di Bangunan MIDF.

Ghazali menjelaskan bahawa Dr Mahathir melihat isu Antartika dan Persidangan Undang-undang laut (Law of the Sea Conference) sebagai amat kritikal kepada kedudukan Malaysia sebagai negara persiaran pantai (litoral state).

Apa yang Dr Mahathir bangkitkan dan dijelaskan oleh Ghazali itu akhirnya menjadi kenyataan dan amat menguntungkan Malaysia. Kini, di bawah Perjanjian Undang-undang Laut, kita mempunyai hak ke atas khazanah laut di kawan Zon Ekonomi Eksklusif (EEZ).

EEZ mencakupi kawasan hingga 200 batu nautika dari pantai sesebuah negara. Hasil pelaksanaan perjanjian itulah kita kini memiliki banyak telaga minyak dan gas jauh dari pantai kita di Laut China Selatan.

 

Pelantar minyak Petronas di Laut China Selatan

Demikianlah pandangan jauh dan terperinci Dr Mahathir mengenai hal-hal dalam negara dan antarabangsa yang mempunyai kesan kepada kehidupan rakyat jelata.

Bagi beliau, lawatan ke PBB setahun sekali atau ke mana-mana juga negara bukanlah sekadar menerima jemputan – jauh sekali untuk berfoya-foya – tetapi adalah untuk mengibarkan panji-panji negara dan mendapatkan faedah terbaik untuk Malaysia dan penduduknya.

Hatta dalam kunjungan ke PBB kali ini pun – dalam usia lanjut – beliau masih berbahas dengan kakitangan beliau cara paling murah untuk pergi-balik New York.

Beliau mahu guna penerbangan komersial kerana lebih murah. Tetapi memikirkan perjalanan yang sangat jauh – lebih daripada 15,000 kilometer dan mengambil masa kira-kira 23 jam sehala – beliau akhirnya bersetuju menggunakan perkhidmatan jet peribadi.

PBB bukanlah persidangan yang asing kepada beliau. Sejak kunjungan pertama pada tahun 1982, Dr Mahathir telah hadir dan berucap di UNGA sebanyak 11 kali – termasuk kali ini.

Saya rasa beliau adalah antara pemimpin dunia yang paling banyak berucap di Persidangan Agung PBB.

Wartawan Malaysia yang membuat liputan di New York memberitahu saya yang beliau telah diberikan jolokan “the patron saint of politik comeback”.

Maksudnya Dr Mahathir dianggap seperti keramat yang menjadi penaung kepada ahli-ahli politik yang bersara atau disingkirkan tetapi kembali berkuasa.

Apa pun gelaran dan sanjungan yang diberikan kepada beliau, tindakan mutakhir kita bagi menghormati dan menghargai beliau adalah dengan meneruskan perjuangan beliau yang belum selesai.

Wallahuaklam.