Khalwat, Tangkap Basah & The Politicians

A Kadir Jasin

(If you are commenting “anonymously”, please state your name/pseudonym at the beginning and end of your comment. Thank you.)

IF one lives long enough and is observant, he or she is bound to come across a similar incident or hear a similar story more than once. Over time, the incident or story becomes familiar.

So, when I read the story of one Dr Badrul Amin Baharom being allegedly caught in close proximity – better known in the Malaysian syariah parlance as “khalwat” and the Malay language as “tangkap basah” - it reminded me of a similar story that took place some 15 years ago.

For those unfamiliar with “tangkap basah”, it literally means being caught while being wet.

Of course, like all macho and self-righteous Muslim politicians accused of khawat, Dr Badrul Amin vehemently denied it.

Only a village yokel would own up when caught. He admitted to committing the khalwat either out of fear of being beaten to pulp or because he wanted to marry his khalwat partner quickly and cheaply.

But Dr Badrul Amin is no country yokel. He is a member of Parti Keadilan Rakyat’s supreme council and the Selangor government information chief. He was a former law lecturer at the International Islamic University Malaysia and has always held the moral high ground.

But a few nights ago in Kuantan, he was accused of committing khalwat with a 28-year old married woman. They were “caught wet” by the woman’s husband and his friends.

What is similar and familiar about Dr Badul Amin’s story and the story of 15 years ago was the reason for being in the khalwat situation.

They were both being good macho men trying to help married women in distress – a sort of knight in shining armour.

In denying the “tangkap basah” allegation, Dr Badrul Amin was reported saying that “he was merely helping a woman who was facing domestic problems.”

Like the story I heard 15 years ago, the venue for helping the dame in distress was not a mosque or a surau. It was not even at the office of the party’s complaint bureau or the service centre of a wakil rakyat. Instead, the allegedly attempt to “save the mosque” took place in a hotel room. The Malays often refer to marriage as building a mosque.

The story of 15 years ago was told to me (and several other media editors) by the accused person himself. However, unlike Dr Badrul Amin, this high-ranking national politician was not accused of khalwat by any person or state authority. He was accused of having an affair or something of that sort with a housewife. His accuser was a woman who is related to a distressed housewife.

He too did not try to solve the woman’s alleged marriage problem at a mosque, his own official residence or office. He went to a posh condominium. Then, the number of such establishments was small and could be easily tracked down.

Politicians very often talk about transparency and decency. The most transparent way of solving problems and handling complaints, including marital ones, is MCA Public Complains Bureau way.

The bureau’s facilitator, (Datuk) Michael Chong is so well known that the bureau’s clientele cuts across religious, racial and political divides.
Rendezvous in a hotel room and a condominium clubhouse is not the best way for politicians to solve marital problems of distressed housewives.

Still, we must give credit to the Selangor Pakatan Rakyat Government for swiftly asking Dr Bardul Amin to go on leave for a month.

“We hope the leave will be used (by Dr Badrulamin) to focus on efforts to clear his name,” the Menteri Besar's office said a statement.

But Dr Badrul Amin does not have to worry too much. Unlike in the West, where politicians are forced to resign because of sexual improprieties, in Malaysia, politicians accused of such offences thrive.

Mahathir, Azizan Dalam Lampu Sorot Politik

A Kadir Jasin

[Kalau guna “anonymous” tolong beri nama sebenar atau nama samaran di awal dan akhir ulasan. Komen “anonymous” tidak akan disiarkan.]

DUA orang Kedah nampaknya menjadi sasaran kempen politik ketika ini. Pertama (Datuk) Azizan Abdul Razak, Menteri Besar Kedah dan kedua (Tun) Dr Mahathir Mohamad, bekas Perdana Menteri.

Azizan dilaporkan oleh media massa arus perdana dan alternatif sedang menghadapi krisis tidak percaya oleh beberapa orang Ahli Majlis Kerja Kerajaan daripada parti beliau sendiri iaitu Pas.

Dr Mahathir pula diasak oleh beberapa orang pemimpin Pakatan Rakyat, termasuk ketua agung DAP, Lim Kit Siang, berikutan penyelesaian luar mahkamah kes saman yang membabitkan bekas pengerusi, Tajudin Ramli, dan beberapa buah syarikat milik Khazanah Nasional Berhad.

Sekurang-kurangnya dua daripada Exco Pas – Phahrolrazi Mohd Nawawi dan Dr Ismail Salleh - dilaporkan tidak mahu dilantik semula ke jawatan itu “kerana kurang yakin dengan kepemimpinan Azizan.”

Azizan pula dilaporkan akan membuat kejutan pada hari Selasa 28 Feb ini setelah “mendapat mandat daripada kepemimpinan tertinggi parti bagi mengelakkan krisis politik.”

Dr Mahathir dilaporkan tidak mahu mengulas mengenai penyelesaian luar mahkamah yang membabitkan Tajudin, tetapi sekali lagi menafikan yang beliau “memaksa” Tajudin membeli Mas. Dr Mahathir mahu orang ramai membuat penilaian sendiri.

Pada 24 Feb, Malaysian Insider melaporkan bahawa Kit Siang mahu Putrajaya memulakan pengauditan penuh ke atas apa yang beliau sifatkan sebagai kerugian berbilion-bilion ringgit akibat skandal kewangan ketika Dr Mahathir menjadi Perdana Menteri.

Hakikat bahawa asakan dalam parti terhadap Azizan berlaku ketika cakap-cakap pilihan raya semakin hangat, mencetuskan andaian bahawa perebutan kuasa sedang berlaku dalam Pas Kedah.

Berbanding dengan dua orang Exco yang disebutkan itu, memanglah Azizan kurang dinamik. Azizan adalah orang lama. Gaya dan daya kepemimpinan beliau juga gaya dan daya orang lama – tidak konfrontasi dan tidak menonjol, tetapi disenangi kawan dan lawan.

Gaya dan cara beliau yang sederhana itulah menyebabkan sukar bagi parti-parti lawan, khasnya Umno, menyerang beliau secara berdepan. Tetapi ramai pula pemimpin Pas yang bimbang gaya dan daya beliau yang sederhana itu melemahkan Pas.

Biar apa pun, kalau perselisihan dalam kepemimpinan Pas Kedah itu meruncing menjadi krisis, ia, secara tidak sengaja – dengan izin “by default” - akan mencerahkan harapan Umno/BN merampas semula negeri itu pada Pilihan Raya Umum akan datang.

Dr Mahathir pula semakin hebat dikritik oleh PR serta oleh elemen-elemen anti-BN dan anti-Kerajaan kerana beliau dilihat sebagai kembali cergas dalam politik kepartian. Malah ada di kalangan mereka yang berpendapat bahawa, dalam hal-hal tertentu, Dr Mahathir lebih berpengaruh dan berwibawa daripada Perdana Menteri Mohd Najib Abdul Razak.

Jadi, adalah tugas mereka memusnahkan pengaruh dan kewibawaan beliau pada saat-saat beliau nampak begitu intim dengan Mohd Najib dan semakin cergas dalam arena politik parti.

Kalau dalam PRU 2008 kritikan terbuka beliau terhadap kepemimpinan (Tun) Abdullah Ahmad Badawi “menguntungkan” pembangkang, sokongan beliau terhadap Mohd Najib mungkin “merugikan” mereka. Jadi tidak hairanlah mereka menyerang dan memburuk-burukkan beliau.

Kesimpulannya, tolak campur darab dan bahagi, PRU nanti akan dimenangi oleh BN atau PR bukan kerana mereka kuat, tetapi kerana lawan mereka lemah.

Seperti kata ahli politik Inggeris, Ken Livingstone, “If Voting Changed Anything They'd Abolish it.” (Kalau Pilihan Raya Mengubah Sesuatu, Mereka Pasti Telah Mengharamkannya). Wallahualam.

Jangan Paksa PNB Jual Aset

A Kadir Jasin

[Kalau guna “anonymous” tolong beri nama sebenar atau nama samaran di awal dan akhir ulasan. Komen “anonymous” tidak akan disiarkan.]

PATUTKAH Permodalan Nasional Berhad (PNB) digesa atau dipaksa menjual pelaburan bukan terasnya kepada usahawan Bumiputera?

Pada 9 Feb lalu, Perdana Menteri, Mohd Najib Abdul Razak, menggesa PNB dan Khazanah Nasional Berhad menjual pelaburan bukan teras (non-core) mereka kepada usahawan Bumiputera.

Media massa berkata Perdana Menteri menggesa, tetapi Mohd Najib, dalam ucapan yang sama, menyatakan yang Khazanah dan PNB, masing-masing, telah mengenal pasti lima buah syarikat untuk dijual.

Jadi bukanlah gesaan lagi, tetapi sudah menjadi satu tindakan.

Dalam kolum “Other Thots” majalah Malaysian Business, keluaran 16-29 Feb, saya, antara lain, mengulas: “...tetapi saya ingin menggesa agar kita berhati-hati mendesak atau memaksa PNB menjual pelaburan yang dianggap bukan teras. Lagipun, sama ada sesuatu pelaburan itu teras atau bukan teras adalah terkaan.

“Pelaburan teras pun boleh diklasifikasikan sebagai bukan teras kalau berlaku tekanan dari atas atau apabila ada pemain pasaran saham yang tidak berprinsip mengemukakan skim cepat kaya yang meyakinkan.”

Pada 14 Feb pula, The Star Online melaporkan yang PNB mungkin menjual syarikat kawalannya seperti MNRB Holdings Berhad, Bonia Corporation Barhad dan Asia File Corporation Berhad.

Jual-beli aset adalah perkara biasa bagi mana-mana perniagaan pun. Selain pelaburan tetap dan jangka panjang, PNB menjual-beli aset secara harian di Bursa Malaysia sebagai sebahagian daripada operasi tabung-tabung amanah sahamnya.

Tetapi, menjual terus sebuah syarikat yang dikawalnya adalah satu tindakan yang tidak harus dilakukan sewenang-wenangnya atas apa juga alasan.

Adalah tidak wajar dan bercanggah dengan prinsip pembahagian kekayaan yang adil jika PNB menjual pelaburannya kepada individu atau syarikat Bumiputera dengan membelakangkan kepentingan jutaan Bumiputera yang menjadi pemenang saham amanahnya.

Tugas memindahkan kekayaan korporat kepada usahawan Bumiputera lebih elok dilakukan oleh Khazanah Nasional, bukan oleh PNB yang sudah pun berkongsi kekayaan korporat dengan Bumiputera.

Lagipun, banyak syarikat yang sekarang ini dimiliki Khazanah Nasional pada suatu masa dulu dimiliki oleh Bumiputera, tetapi telah diambil balik oleh kerajaan secara tergesa-gesa apabila berlaku Krisis Kewangan Asia 1997/98.

Sebaliknya, PNB wajar melancarkan fasa kedua pelaburan dengan membeli saham syarikat-syarikat bukan Bumiputera (dan Bumiputera kalau ada) bagi menambah dan memperkukuhkan portfolio pelaburannya.

Dengan semakin banyaknya syarikat dan konglomerat Malaysia menjadi bertambah besar dan menguntungkan, pemilikan saham minoriti oleh PNB masih boleh memberi kesan besar kepada pemilikan aset korporat oleh Bumiputera.

Malah pembelian saham syarikat-syarikat bukan Bumiputera yang patuh syariah oleh PNB menjadi lebih wajar dan mendesak kerana sejak era (Tun) Abdullah Ahmad Badawi, PNB telah mula membuka sesetengah tabung saham amanahnya kepada bukan Bumiputera.

Kesimpulannya, PNB tidak harus digesa atau dipaksa menjual pelaburannya kepada usahawan Bumiputera, apatahlah lagi kepada bukan Bumiputera. PNB wajib mengutamakan jutaan pelabur Bumiputera dalam skim saham amanahnya daripada beberapa kerat kapitalis Bumiputera.

PNB wajib berterus terang degan Bumiputera, khasnya mereka yang melabur dalam saham-saham amanahnya, sama ada ia sedang dipaksa atau ia melakukannya secara suka rela.

Kita tidak mahu episod “penggabungan” Sime Darby, Golden Hope dan Guthrie berulang lagi. Apatah lagi kalau aset Bumiputera biasa dan totok hendak dijual kepada individu Bumiputera.

The Malay-Malaysian "Ubat" In Singapore

A Kadir Jasin

(If you are commenting “anonymously”, please state your name/pseudonym at the beginning and end of your comment. Thank you.)

IN the northern Malay slang, when something is rare and valuable, it is often referred to as “buat ubat”. Literally translated, it means for healing illnesses.

In a situation where Malays are being lampooned and parodied by members of their own race as much as by other races, it is heart warming to have an “ubat” like Hassan Marican (Tan Sri).

Since being cast aside from Petronas, allegedly over differences with the Mohd Najib Government on board appointment, this Kedah-born former Petronas President and CEO is doing extremely well across the Causeway and beyond.

Hassan, who left the national oil company at the beginning of 2010 has been accepting directorship with several foreign firms in the energy sector.

He has accepted appointments to the board of Singapore government-linked companies like SembCorp Industries Limited, SembCorp Marine Limited and Singapore Power Group (SP). In Malaysia, he sits on the board of Sarawak Energy Berhad and, in the US, on the board of oil and gas giant ConocoPhillips.

Hassan, 58, led the Petronas board in disagreeing with Mohd Najib’s nomination of his close confidante, Mohd Omar Mustapha Ong, as a non-executive director. Omar came in and Hassan went out.

The Malaysian Insider reported today that Hassan is set to become chairman of Singapore Power Group Ltd (SP) in June, succeeding Ng Kee Choe, who will retire on June 12. It quoted Energy Asia, a news portal that focuses on the energy industry.

Singapore Power Group (SP) is a leading energy utility company in the Asia Pacific. It owns and operates electricity and gas transmission and distribution businesses in Singapore and in Australia.

Of course Hassan was not nominated to the 10-member board of SP because he is a Malaysian and a Melayu. He was appointed because he is good.

Back to Hassan the “ubat”, unfortunately he is now being engaged to keep Singapore healthy instead of being here in Malaysia, where we actually need more “ubat” and better “bomoh” to cure our many illnesses and maladies. Que sera sera.

Malaysia's Image Tarnished In BBC's Apology

A Kadir Jasin

(If you are commenting “anonymously”, please state your name/pseudonym at the beginning and end of your comment. Thank you.)

UNDER the headline “BBC to issue global apology for documentaries that broke rules”, UK’s The Independent newspaper reported that “The BBC will today apologise to an estimated 74 million people around the world for a news fixing scandal, exposed by The Independent, in which it broadcast documentaries made by a London TV company that was earning millions of pounds from PR clients which it featured in its programming.

“BBC World News viewers from Kuala Lumpur to Khartoum and Bangkok to Buenos Aires will watch the remarkable broadcast, available in 295 million homes, 1.7 million hotel rooms, 81 cruise ships, 46 airlines and on 35 mobile phone platforms, at four different times, staged in order to reach audiences in different time zones. The BBC will apologise for breaking "rules aimed at protecting our editorial integrity".

“The Independent exposed last year in an investigation into the global television news industry how the BBC paid nominal fees of as little as £1 for programmes made by FBC Media (UK), whose PR client list included foreign governments and multinational companies. The company made eight pieces for the BBC about Malaysia while failing to declare it was paid £17m by the Malaysian government for "global strategic communications".

The programmes included positive coverage of Malaysia's controversial palm oil industry

According to the report, investigations into the scandal “uncovered 15 breaches of editorial guidelines”, of which eight were related to FBC’s programmes on Malaysia.

The apology, according to the report, will read: "In the case of eight other programmes, all of which featured Malaysia, we found that the production company which made the programmes appeared to have a financial relationship with the Malaysian government.

“This meant there was a potential conflict of interest, though the BBC was not aware of it when the programmes were broadcast.”

That the BBC had been duped into airing the programmes, is its problem. The British broadcaster is paying the price for its oversight.

What should concern us is that taxpayers’ money paid to FBC Media. Its unprofessional conduct has caused our country shame. Instead of benefiting from FBC costly handiwork, Malaysia’s image has instead been further damaged.

The question is: How could our government (and its agencies) have made such a mistake when we know that teams upon teams of “high-powered” media professionals have been employed by Putrajaya since Prime Minister Mohd Najib took over in 2009?

Did they not know who or what FBC Media is? To have their “global strategic communications” contractor caught red-handed and with its pants down, does not speak well of the government’s media teams and personalities.

Perhaps this is the problem and outcome of being too dependent on outside advisers and consultants, and not being hands-on enough.

Johor Sasaran Baru Pas?

A Kadir Jasin

[Kalau guna “anonymous” tolong beri nama sebenar atau nama samaran di awal dan akhir ulasan. Komen “anonymous” tidak akan disiarkan.]

PENGESAHAN oleh Setiausaha Agung Pas, Mustafa Ali, yang Naib Presiden parti itu, Salahuddin Ayub, akan pulang bertanding di Johor dalam Pilihan Raya Umum akan datang tidaklah memeranjatkan.

Ia adalah selaras dengan strategi parti itu dan selari dengan keyakinan baru yang diperoleh ketika dan selepas PRU 2008.

Lagipun, kalau Pas benar-benar mahu menjadi parti Melayu/Islam kebangsaan dan alternatif kepada Umno, haruslah mengembangkan sayapnya ke semua negeri, apatah lagi Johor yang berupa negeri Melayu dan kubu Umno.

Sekiranya Pas berjaya menembusi hatta sedikit sahaja kubu terakhir Umno itu, ia sudah boleh dianggap sebagai kemenangan moral yang besar.

Sedikit tembok kubu itu telah berjaya ditembusi pada PRU 2008 apabila Pas memenangi dua kerusi Dewan Undangan Negeri iaitu Maharani dan Sungai Abong.

Majoriti Pas tidaklah besar dan kekuatannya, pada ketika itu, tertumpu kepada utara barat laut Johor sahaja. Malah dalam pilihan raya kecil DUN Tenang, prestasi Pas lebih buruk daripada ketika PRU 2008. Tetapi sejak itu, Pas diketahui lebih cergas berkempen di Johor.

Ketika menghadiri kenduri kahwin anak Timbalan Presiden Pas, Mohamad Sabu, di Shah Alam Insin lalu, saya berkesempatan berbual ringkas dengan seorang lagi Naib Presiden Pas, Husam Musa, yang baru pulang berceramah di Johor.

Kalau Pas berminat menjadikan Johor sasaran seterusnya - selepas Kelantan, Kedah dan Terengganu - Salahuddin adalah pilihan tepat untuk mengetuai gerakan itu kerana beliau adalah anak kelahiran Johor dan antara pemimpin bukan ulama yang paling berkaliber dan disenangi oleh kawan dan lawan. Mulai PRU 2004, beliau bertanding dan menang di kawasan Parlimen Kubang Krian, Kelantan.

Mengikut biodata Wikipedia (bahasa Melayu), Salahuddin Bin Ayub dilahirkan pada 1 Disember 1961 Kampong Serkat, Tanjung Piai, Pontian. Beliau mendapat pendidikan Inggeris, Melayu dan Islam di Johor sebelum melanjutkan pelajaran dalam bidang Pentadbiran Perniagaan di Kolej Tunku Abdul Rahman dan mendapat ijazah BSc. dari Universiti Putra Malaysia. Beliau menjadi pegawai kewangan di MUI Bank pada 1980 dan menceburi bidang politik sepenuh masa pada tahun1983.

Strategi Pas di Johor menyamai apa yang telah dilakukannya di negeri-negeri majoriti Melayu seperti Kelantan, Kedah dan Terengganu, di mana kesabaran dan keazaman akhir membuahkan kejayaan.

Tetapi laluan Pas di Johor nyata akan lebih sukar dan mencabar kerana majoriti orang Melayu negeri itu masih terikat kuat kepada Umno.

Ramai orang Melayu Johor menganggap Umno sebagai “hak” orang Johor dan latar belakang pendidikan agama mereka menyebabkan mereka kurang tertarik dengan ortodoksi Pas. Jadi, pilihan Salahuddin, anak Johor yang berpendidikan moden, mungkin membantu mengurangkan imej ortodoks Pas.

Dengan latar belakang pendidikan moden dan terbuka, Salahuddin mungkin boleh meyakinkan generasi muda Johor bahawa Pas yang bakal beliau pimpin di negeri itu adalah berlainan daripada Pas yang dikongkong oleh ortodoksi ulama.

Wallahualam.

Cuba Sekali Sekala Bersih Sendiri Tandas

A Kadir Jasin

[Kalau guna “anonymous” tolong beri nama sebenar atau nama samaran di awal dan akhir ulasan. Komen “anonymous” tidak akan disiarkan.]

LEPAS bincang mengenai politik, ekonomi, sodomi dan beberapa tajuk lagi, kali ini saya hendak bali semula kepada cerita tandas.

Kita pernah panjang lebar bincang mengenai tandas dulu dan sekarang - tandas bawah pokok, dalam rumpun mengkuang, di tebing sungai, di atas jambatan dan tandas curah zaman Tun Abdul Razak.

Kerana biasa dengan bermacam jenis tandas, saya kerap buat sendiri kerja-kerja selenggara tandas. Kalau kesempitan masa atau terlalu teruk masalahnya, barulah saya upah Indah Water atau kontraktor bebas.

Jadi, antara cuti Raya Cina dan Hari Wilayah yang panjang itu, saya jadi pembersih tangki rawatan air kumbahan (septic tank). Sebenarnya tidaklah susah. Masa budak-budak dan remaja di kampung, antara tugas saya adalah menjaga tandas curah rumah kami.

Rahsia alam ciptaan Allah Taala sangat unik dan menanti untuk ditemui, dipelajari dan dimanfaatkan. Najis manusia yang terdedah busuk baunya. Tapi kalau terendam dalam air, ia tidak busuk atau kurang bau busuknya kerana sedang “diproses” oleh bakteria.

Saya pernah guna jamban tong. Kalau tidak dicurahkan minyak busuk, tak boleh “buat kerja” dan lalat pun banyak. Pernah sekali bermalam di kuaters KTM yang jamban tongnya dalam rumah. Aduhai, deritanya. Hau, kata orang Utara.

Jamban curah cukup bersih dan tak berbau kalau dijaga dengan baik. Apatah lagi tandas moden yang ada sekarang.

Yang jadi masalah dengan tandas dan sistem air kumbahan di rumah kita ialah kurang penjagaan dan penyelenggaraan ditambah pula oleh penyalahgunaan.

Ada yang campak seluar dalam, tuala wanita dan puntung rokok dalam tandas. Semua ini lambat reput atau tidak reput (non-biodegradable) menyebabkan saluran najis dan air kumbahan tersumbat.

Satu lagi yang jadi masalah besar adalah lemak dari dapur. Kalau tidak selalu dibersihkan dengan menabur garam dan menyiram air panas, saluran tandas dan air kumbahan akan tersumbat.

Masalah lemak ini menakutkan. Kalau saluran tandas dan air kumbahan di rumah kita boleh tersumbat, bayangkan saluran jantung dan tubuh badan kita. Kalau tak percaya, intailah ke dalam tangki rawatan air kumbahan dan saluran tandas di rumah kita.

Di pendekkan cerita, bukan saja sistem tandas dan air kumbahan di rumah saya bersih, malah saya dapat jimatkan duit dan bersenam secara yang produktif.

Inilah kita dilahirkan dan dibesarkan dalam keadaan serba kekurangan yang memaksa kita berdikari, mereka dan mencipta apa-apa yang tidak ada atau yang tidak mampu dibeli. Alhamdulillah.