A Kadir Jasin
[KOMEN anonymous DAN KESAT tidak akan
disiarkan. Sila guna Google Account, OpenID atau Name/URL untuk mengulas. Boleh
guna nama samaran.]
DALAM 1Malaysia macam-macam ada, satu jenaka SMS yang sedang diedarkan berbunyi:
“Cabinet reshuffle soon. The
PM is dropping Najib.” (Rombakan Kabinet tak lama lagi. Perdana Menteri
akan gugurkan Najib.)
Serah kepada pengguna telefon
pintar untuk “menjenakakan” dan meremehkan segala perkara. Tetapi lebih baik
mereka berjenaka daripada mengamuk kerana hilang punca! Laughter is the best
medicine. Ketawa penawar lara.
Tetapi apabila saya memanjangkan
(forward) jenaka itu kepada dua wartawan kanan bergelaran di raja,
kedua-dua mereka menyangka saya tersalah taip - typo error.
Jenaka atau tidak, saya rasa Perdana Menteri perlu
memikirkan semula kedudukan Mohd Najib sebagai Menteri Kewangan.
Bukan saja pengurusan kewangan
negara di bawah Mohd Najib telah
mencetuskan pelbagai isu dan persoalan, ia juga berupa konflik kepentingan.
Apabila PM juga bertindak
sebagai Menteri Kewangan maka tidak wujud lagilah proses pemisahan kuasa dan
timbang tara. Kalau ada menteri yang tidak puas hati dengan peruntukan atau
tindak-tanduk Kementerian Kewangan, kepada siapa mereka hendak mengadu?
Prestasi Menteri Kewangan
Sejak Mohd Najib menjadi Menteri Kewangan pada tahun 2009, pertumbuhan ekonomi negara terus
terperangkap dalam lingkungan 5%. Antara 2009 dan 2013, ekonomi negara tumbuh
purata 4.28% saja. Menurut seorang bekas Menteri Kewangan, kadar itu adalah
“biasa” saja kerana ekonomi Malaysia mempunyai potensi untuk berkembang dengan
lebih pesat.
Para ekonomis adalah dipelawa untuk menambah,
menolak, menjawab dan menafikan fakta, perangkaan dan kesimpulan yang tersasar. Kebanyakan perangkaan dalam rencana ini adalah daripada sumber rasmi kerajaan.
Defisit belanjawan meningkat daripada 3.2% Keluaran Dalam Negara Kasar (GDP) pada tahun 2008
(zaman Tun Abdullah Ahmad Badawi) kepada 6.7% pada tahun 2010 yang berupa
belanjawan pertama Mohd Najib sebagai Menteri Kewangan. Purata defisit
belanjawan antara 2010 dan 2014 adalah 5%.
Hutang Kerajaan Persekutuan pula meningkat dengan mendadak sejak Mohd Najib menjadi Menteri Kewangan, iaitu
daripada 41.24% KDNK pada 2009 kepada 52.8% pada tahun 2010. Tahun ini (2014) hutang kerajaan
dianggarkan naik kepada 54.8% KDNK.
Jumlah hutang kerajaan meningkat
daripada RM362.3 bilion pada tahun 2009 kepada RM519.3 bilion pada akhir tahun
lalu.
Defisit belanjawan yang tinggi
dan hutang kerajaan yang semakin meningkat menyebabkan agensi penarafan
antarabangsa Fitch menurunkan penarafan hutang (credit rating) Malaysia
daripada stabil kepada negatif pada bulan Julai lalu. Ia adalah tamparan kepada
Mohd Najib.
Hutang kerajaan melambung hingga
80.7% pada tahun 1990 akibat krisis ekonomi tahun 1980-an, tetapi turun secara
progresif kepada paras paling rendah dalam sejarah, iaitu 31.8% pada
tahun 1997. Hutang kerajaan yang kecil itu membantu mengurangkan kesan buruk
krisis mata wang Asia 1997/98.
Selain defisit belanjawan dan
hutang kerajaan, prestasi ringgit Malaysia juga menimbulkan tanda tanya
walaupun Bank Negara tidak putus-putus memberi jaminan bahawa ia "ok".
Antara tahun 2009 hingga
September 2013, ringgit Malaysia jatuh 6.3% berbanding dolar Amerika, 6.1%
berbanding dolar Singapura, 6.2% berbanding pound sterling, 8.1% berbanding
Euro dan 7.8% berbanding mata wang China renminbi. Hanya dengan Yen Jepun, ringgit
naik – 7%.
Inflasi yang juga menjadi
tanggungjawab Bank Negara, meningkat daripada 0.6% pada tahun 2009 hingga kepada 3.2%
pada tahun 2011. Purata kadar inflasi sejak 2009 adalah 1.84%.
Teknokrat Boleh Jadi Menteri Kewangan
Jadi PM perlu menilai semula prestasi
(KPI) Mohd Najib sebagai Menteri Kewangan. Lagipun PM perlu tumpu lebih banyak
masa mengurus pentadbiran negara yang semakin mencabar.
Umno dan BN memerlukan lebih
banyak perhatian beliau kerana masa empat tahun sebelum PRU akan datang bukan
lama.
Menteri Kewangan tidak perlu
seorang ahli politik. Teknokrat pun boleh. Masakan Malaysia ketandusan
bakat ekonomi dan kewangan sehingga tidak ada lagi teknokrat dan ahli
perniagaan macam Tun Daim Zainuddin yang dua kali menyelesaikan krisis ekonomi
negara?
Pendirian saya dalam hal ini
konsisten. Sejak zaman Tun Dr Mahathir Mohamad turut menyandang jawatan Menteri Kewangan lagi saya telah menulis
bahawa PM tidak wajar menjadi Menteri Kewangan apatah lagi apabila kepakaran
mereka dalam bidang itu cetek dan dipersoalkan.
Seorang Menteri Kewangan bukan
sahaja perlu luas pengetahuan mengenai ekonomi, belanjawan dan mata wang, malah
lebih daripada itu dia perlu berani dan tegas. Ini bukan jawatan untuk orang
lembik, kurang inisiatif dan kerja ikut pejabat!
PM juga tidak perlu bermuka-muka
dengan parti-parti Cina dalam BN. MCA masih dalam mode cakap, tetapi belum ada
bukti yang ia kembali mendapat perhatian orang Cina apatah lagi sokongan mereka.
Orang Cina tolak BN, jadi buat
apa Mohd Najib terhegeh-hegeh melayan MCA dan Gerakan. The Chinese
had said loud and clear they do not need the BN. Let them be!
Tetapi isu jawatan menteri untuk
Gerakan sudah menjadi kewajipan kerana itu yang dijanjikan dalam Pilihan Raya
Kecil Teluk Intan.
PM perlu utamakan kaum majoriti
(ertinya Melayu dan Bumiputera Sabah serta Sarawak) yang daif. Mereka inilah yang menyelamatkan BN pada Pilihan Raya Umum lalu.
Buang Menteri Melayu/Bumiputera
yang hambar dan ganti dengan yang lebih muda dan baik.
Manfaatkan duit pembayar cukai.
Kurangkan bilangan anggota Kabinet. Hentikan pemborosan. Dahulukan rakyat, utamakan pencapaian. Walk the talk.
NOTA Kaki: Boleh sesiapa
beritahu di mana Jho Lo aka Low Taek Jho, wajah 1Malaysia Development Berhad, berada?
Lama tidak dengar cerita beliau. 1MDB sudah dua kali tangguh IPO. Apasal? Wallahuaklam.